Naast mijn eigen ervaringen met sociale mobiliteit, komt mijn idee van luxe overtuigingen voort uit het werk van Thorstein Veblen, met name zijn boek uit 1899, The Theory of the Leisure Class. Veblen, een socioloog en econoom, beschreef hoe de elites van zijn tijd hun status tentoonstelden door middel van opvallende consumptie, zoals het dragen van delicate, dure kleding, het dragen van zakhorloges of het bijwonen van weelderige bal evenementen. Hoewel materiële bezittingen nog steeds een rol spelen in het signaleren van status vandaag de dag, betoog ik dat ze een luidere indicator van rijkdom zijn geworden. Een eeuw geleden kon men de rijken gemakkelijk van de armen onderscheiden op basis van uiterlijk alleen. Echter, in onze rijkere moderne samenleving, waar de toegang tot goederen wijdverspreid is, is het moeilijker om iemands rijkdom in één oogopslag te beoordelen. In plaats daarvan wordt status steeds meer uitgedrukt door wat ik luxe overtuigingen noem, die grotendeels luxe goederen hebben vervangen. Deze overtuigingen weerspiegelen wat socioloog Pierre Bourdieu culturele kapitaal noemde. Elites investeren in het bijwonen van prestigieuze scholen en universiteiten, waar ze de manieren, vocabulaire, gewoonten en modieuze meningen van de bovenklasse overnemen. Dit proces encultureert hen in de elite en onderscheidt hen van de bredere bevolking. Bijvoorbeeld, terwijl de conventionele opvatting misschien de wetshandhaving ondersteunt, zou iemand die zijn elite status wil signaleren kunnen pleiten voor het afschaffen van de politie of het heroverwegen van de wetshandhaving met ideeën zoals het inhuren van "geweld onderbrekers." Dergelijke onconventionele of avant-garde opvattingen dienen als een manier om zich te onderscheiden van de massa en een superieure sociale positie te signaleren.