Dit is het principe van de "gelukkige onderste kwart" — als je een klas van 100% slimme, studieuze, hardwerkende kinderen toelaat, dan zullen degenen die aan de onderkant van de academische verdeling op de campus eindigen, ongelukkig zijn en de sfeer verpesten.

Maar als je een stel legacies, ontwikkelingsgevallen, atleten, beroemdheden, enz. mengt die behoorlijk slim zijn en blij zijn om daar te zijn en niet hun zelfvertrouwen aan academici binden, dan voelen de serieuze doorzetters zich beter over zichzelf en is het netwerken ook beter.

Overwegingen met betrekking tot senator-maxxing pleiten voor een toename van toelatingen voor mensen uit arme/rurale staten, evenals voor zwarte/Latijns-Amerikaanse aanvragers, wat natuurlijk precies is wat ze doen.