De menselijke geest werkt voor zijn eigen beloningen. Het gebruikt je lichaam om die beloning voor zichzelf te krijgen, terwijl je ego je laat denken dat je iets groots gaat bereiken door de oproep van de geest te volgen. De geest lacht in de hoek, terwijl hij je domheid gadeslaat. Je intellect zit in een andere hoek, probeert je hoofd te raken, maar je lagere zelf, opgebouwd rond je ego en verlangens, luistert nooit naar zijn oproep. Wanneer het ego wordt uitgedaagd door een situatie in het leven, klopt de angst op de deur. Die angst probeert je geest te beheersen door dingen op te leggen die het ego een tijdje kunnen verdoofd, terwijl het langzaam je eigen identiteit doodt. Je raakt verzonken in een staat van verdriet omdat je geest niet langer in staat is om op zijn gebruikelijke manier te functioneren. Die staat van verdriet wordt gecreëerd door de geest die door angst is geconditioneerd. Maar wanneer je hart emotionele intelligentie toont, kan de angst met moeite vertrekken. Je geest komt uit zijn kooi met de hulp van emotionele intelligentie, waar zowel het hart als het intellect een gecoördineerde rol spelen. Dat is de staat waarin je geest meer openstaat om coördinatie te vormen met het hart en het intellect, waardoor je lichaam in actie komt en je begint vreugde te vinden in het heden. Uiteindelijk leidt dit tot een staat waarin je mentale toestand diepgaand wordt, ongeacht in welke fase van het leven je je bevindt tijdens die momenten.