niebo jest po prostu zbyt wielkie dla nas samych - zbyt wielkie dla naszych ambicji, naszych zmagań, naszej chciwości - zbyt wielkie, by kochać, nienawidzić, mieć nadzieję, dotykać czy szeptać delikatnie - niebo jest po prostu zbyt wielkie dla nas samych

czyż to nie wspaniała rzecz, że niebo jest tak ogromne? wyobraź sobie, gdyby było małe. wyobraź sobie, że dotarliśmy do każdego zakątka. rywalizując, zamknięci w pudełku, klaustrofobiczni, nie wystarczająco. zamiast tego czujemy się żywi - pod szeroką i otwartą przestrzenią tak nieskończoną, tak bezgraniczną, że możemy mieć nadzieję na beztroskę.