Er is een nieuw soort codering die ik 'vibe-codering' noem, waarbij je volledig toegeeft aan de vibes, exponentiële codes omarmt en vergeet dat de code zelfs bestaat. Het is mogelijk omdat de LLM's (bijv. Cursor Composer w Sonnet) te goed worden. Ook praat ik gewoon met Composer met SuperWhisper, dus ik raak het toetsenbord nauwelijks aan. Ik vraag om de domste dingen zoals "verminder de opvulling op de zijbalk met de helft" omdat ik te lui ben om het te vinden. Ik "Accepteer Alles" altijd, ik lees de diffs niet meer. Als ik foutmeldingen krijg, kopieer en plak ik ze gewoon zonder commentaar, meestal lost dat het op. De code gaat mijn gebruikelijke begrip te boven, ik zou er echt een tijdje doorheen moeten lezen. Soms kunnen de LLM's een bug niet oplossen, dus ik werk er gewoon omheen of vraag om willekeurige wijzigingen totdat het verdwijnt. Het is niet zo slecht voor wegwerpweekendprojecten, maar nog steeds best grappig. Ik ben een project of webapp aan het bouwen, maar het is niet echt coderen - ik zie gewoon dingen, zeg dingen, voer dingen uit en kopieer en plak dingen, en het werkt meestal.