Ik ben eigenlijk best sympathiek tegenover de witte Amerikaanse conservatieven. Ze zijn de afgelopen decennia onderworpen aan talloze aanvallen, van constante beledigingen tot raciale quota, met een buitengewone escalatie toen de wokeness echt begon in 2013. In de loop der decennia hebben ze allerlei manieren van overleg met links geprobeerd, waarbij ze veel goede mensen zoals Mitt Romney hebben gestuurd, om er vervolgens achter te komen dat hun uitgestoken handen herhaaldelijk in hun gezicht werden teruggeworpen. Dus, uiteindelijk kozen ze gewoon Trump. En zelfs Trump werd tijdens zijn eerste termijn constant aangeklaagd en ondermijnd. Daarna, na de politieke vervolgingen, de moordpogingen, de inflatie onder Biden, en de open grenzen… is elk restant gevoel van genade verdwenen. Trump-kiezers voelen zich gedwongen om gemeen te worden dan ze ooit wilden zijn. Dit strekt zich uit van het politieke domein naar het persoonlijke, waar jonge Amerikaanse mannen nu snel leren dat aardige jongens als laatste eindigen in hun post-apocalyptische sociale landschap. Met inflatie die hen economisch raakt, Tinderificatie die hen sociaal raakt, open grenzen die hen demografisch raken, en China die hen economisch raakt, is de MAGA-man begrijpelijkerwijs politiek geradicaliseerd. Dus: zelfs als ik het niet eens ben met specifieke beleidsmaatregelen, zelfs als ik denk dat veel van wat er gebeurt eigenlijk de achteruitgang versnelt in plaats van omkeert, begrijp ik wel waarom ze het doen. De Amerikaanse rechtervleugel gelooft dat het laat is, en dat een Hail Mary-inspanning in de vorm van massadeportatie en herindustrialisatie het land van 1945, of misschien 1991, of iets dergelijks kan herstellen. Persoonlijk geloof ik niet dat deze Hail Mary kan slagen. Maar ik wil ook niet in de weg staan. Dit is hun grote ding, en ze gaan het een serieuze poging geven, en dan zullen we zien wat er aan de andere kant gebeurt.