De slimme voorouders hebben al een antwoord gegeven. Een monnik haalt water om te drinken, Twee monniken tillen water om te drinken, Drie monniken hebben geen water om te drinken. Een kind draagt zijn vader, Twee kinderen tillen hun vader, Drie kinderen duwen hun vader weg. Dit is waarom de oude mensen altijd het familiebezit aan de oudste zoon overdragen. Het is een systeem dat in de bloedlijn is gegrift en niet kan worden ontweken. In de moderne tijd, met de meeste ouderen die sociale zekerheid hebben, kunnen de kinderen hen nog steeds redelijk goed verzorgen. Het bovenstaande is een algemene discussie over de menselijkheid. In het echte leven zijn er enkele ouderen die veel waarde hechten aan relaties en een goede invloed hebben op de opvoeding van hun kinderen. Daarnaast speelt ook een beetje geluk een rol; de omgeving heeft ervoor gezorgd dat hun kinderen niet ongevoelig of druk zijn geworden. Mijn grootmoeder is zo iemand. Aan de andere kant zijn er ouderen die hun kinderen heel ambitieus opleiden, maar daardoor verwaarlozen ze soms de zorg voor de ouderen. Ik heb een verre verwant die zo is; zijn kinderen wonen in de Verenigde Staten. Dit echtpaar is bijzonder trots, maar het resultaat is dat ze niet voor de ouderen in het thuisland kunnen zorgen, en de ouderen willen niet naar de Verenigde Staten omdat ze daar niet kunnen aarden.