Ik weet niet wie dit moet horen, maar hier gaat het. Mijn excuses aan iedereen die me het resultaat van je leven heeft gestuurd en geen antwoord heeft gekregen. Geloof me, ik weet hoe het is om jezelf te wijden aan een set ideeën en al je bloed, zweet en tranen erin te stoppen. Ik weet alles van het hebben van een onconventioneel verhaal om te vertellen en het moeilijk vinden om traction te krijgen van de mainstream. Ik ken het gevoel wanneer het idee je GRIJPT en eist dat je het naar voren duwt. Maar ik krijg 500-700 nieuwe e-mails per dag. Ik kan nauwelijks de e-mails van mijn postdocs, studenten, samenwerkingspartners, programmabeheerders, redacteuren van tijdschriften en collega's bijhouden - mensen aan wie ik verplichtingen heb en beloften moet nakomen. Er gebeurt veel en het onderzoek en de biomedische roadmap zijn mijn belangrijkste verantwoordelijkheden. Ik zie simpelweg niet het meeste van wat me wordt gestuurd door mensen met hun favoriete Theorie van Alles of briljante ideeën (~20-30 van die per dag); hetzelfde geldt voor Tweets of antwoorden - het is totaal toeval of ik het zie of niet. Als je geen antwoord hebt gekregen, had ik bijna zeker geen tijd om het te zien. Het is geen reflectie op de kwaliteit van het werk. Eigenlijk ben ik er zeker van dat er tussen de duizenden waarschijnlijk enkele echte pareltjes zitten. Maar ik heb de tijd niet om die eruit te filteren. En veel zijn toch al buiten mijn expertise - van exorcismen tot kwantumtheorie, de meeste hebben niets met mij of mijn kennisbasis te maken. Oh, en er is ook het feit dat ik (om juridische redenen) niet mag kijken naar iets ongevraagd dat geen openbare informatie is (bijv. een document en geen link naar een preprint zoals OSF Preprints host). Maar ongeacht, om naar jouw grote idee te kijken, zou ik een van de mijne of die van mijn postdocs moeten laten vallen. Het is gewoon simpele wiskunde van 24 uur in een dag. Het spijt me; ik wens dat iedereen de kans had om gekwalificeerde ogen op het product van hun harde werk te krijgen. Oh, en dit is een leuk patroon, het gaat in fasen... Fase 1 is een mooie initiële e-mail - "Ik vind je werk leuk, kijk hiernaar, het is belangrijk". Fase 2 is nog steeds leuk - "Ik weet zeker dat je het druk hebt, maar dit is echt goed, niet zoals de anderen, je moet tijd maken om dit te zien." Fase 3 begint geïrriteerd te worden: "Denk je dat je te groot bent om met mij te praten? Wat geeft je het recht om dit te negeren?". Fase 4 is vloeken en verschillende beledigingen en kwetsingen, gemengd met aanbiedingen om samen te werken (dat zijn mijn favorieten). Fase 5 zijn volledige bedreigingen (niet iedereen komt tot fase 5, maar genoeg). Dus voor degenen die bij fase 1 of 2 zijn gestopt, bedankt voor je rationaliteit, ik waardeer het. Voor degenen die dat niet deden, misschien verbind ik jullie met elkaar en kunnen jullie het zonder mijn betrokkenheid uitvechten... Ook, als je bij fase 4-5 bent, ga zo door - je e-mails worden bewaard voor een boek dat ik ooit zal publiceren - geen commentaar van mij nodig, gewoon e-mail na e-mail, ze spreken voor zichzelf. Ik zie enorme verkopen voor dit boek - het is wat wilde, wilde dingen. Misschien krijg ik een kunstenaar om ze te illustreren.