Over 10 jaar zullen ze zeggen: "Ik was daar." De kunstkinderen doen dat al over miya. Wanneer je het zegt, zou je het dan kunnen zeggen zonder je tanden op elkaar te klemmen? "Ik was hier." Als je dit leest, ben je hier. Het zal jaren duren voordat we ons realiseren hoeveel dat betekent. Je hebt maar één leven om te besteden, en maar één plek om het te besteden, uur na uur, dag na dag— "Ik was daar." En waar was jij?— ze kunnen het zich niet herinneren… één leven… maar kunnen zich niet herinneren waar ze het hebben neergelegd. Elke ochtend is een beslissing die de rest van de oneindigheid beïnvloedt. Elke dag, afgeleid door datgene dat je je niet kunt herinneren. "Ik was er niet."

waar was je dan? "... Ik herinner het me niet..."