pozdrawiam BRC-20 degens, którzy wciąż testują w produkcji (miejsce docelowe dla tego wpisu to nieznany typ adresu segwit bez określonych zasad wydawania)

adresy segwit są definiowane przez wersję i program świadków. tradycyjne adresy segwit mają wersję 0, z programem świadków o długości 20 bajtów dla P2WPKH lub 32 bajty dla P2WSH. taproot używa wersji 1, zawsze z programem świadków o długości 32 bajtów.

ten wynik to wersja 1, ale ma program świadków o długości 20 bajtów, który nie pasuje do żadnego zdefiniowanego typu segwit. to oznacza, że może być wydawany przez każdego zgodnie z obecnymi zasadami konsensusu (aby umożliwić przyszłe miękkie hard forki). jednak robienie tego jest niestandardowe i nie byłoby przekazywane przez większość węzłów.

autor transakcji prawdopodobnie miał na myśli wysłanie tej inskrypcji BRC-20 na adres legacy segwit P2WPKH. i rzeczywiście, jeśli zmienimy skrypt wyjściowy na wersję 0, otrzymujemy ważny adres z obszerną historią aktywności BRC-20.