Supernova 101: 1. Rdzeń gromadzi żelazo → osiąga limit Chandrasekhara. 2. Rdzeń zapada się z prędkością bliską prędkości światła; elektrony uderzają w jądra → neutrony. 3. Formacja neutronów wyrzuca potok neutrino. Zewnętrzne warstwy opadają do wewnątrz, uderzają w rdzeń neutronowy. (Neutrina rzadko wchodzą w interakcje — jedno może przejść przez rok świetlny ołowiu z tylko ~50% szansą na interakcję.) Tryliony × gęstości ołowiu, interakcje neutrino w końcu szaleją. 6. Ta energia uwolniona = supernova. Najbardziej gwałtowna eksplozja wszechświata jest napędzana przez jego najsłabszą cząstkę.