Tak samo jak ja — unikałem wody, kiedy tylko mogłem. Potem zostałem przydzielony na statek u wybrzeży Indii. Amerykanie — i większość Europejczyków — ciągle chorowali. Co nie miało sensu. To była woda odsalana w zamkniętym, kontrolowanym systemie. Teoretycznie powinna być nieskazitelna. Przeprowadziliśmy wszystkie możliwe testy. Wymieniliśmy filtry. Przepłukaliśmy wszystkie linie do wody pitnej. Zainstalowaliśmy wysokiej klasy system UV. Osobiście nadzorowałem czyszczenie zbiorników na wodę pitną. Mimo to… ludzie nadal chorowali. W końcu znaleźliśmy źródło i nie opiszę go, ponieważ było to całkowicie obrzydliwe. I WSZYSTKO, co było butelkowane lub puszkowane, również było zanieczyszczone. Ale gorsze było to, że zdaliśmy sobie sprawę, że nie ma znaczenia, co zrobimy z systemem, nie mogliśmy wyeliminować zanieczyszczenia. Koniec kropka (znowu nie opiszę dlaczego). Więc zrobiłem to, co zrobiłby każdy zdesperowany marynarz: zamówiłem każdy filtr do biwakowania, tabletki i gadżet do wody, jaki mogłem znaleźć, i zaciągnąłem pełną walizkę tych rzeczy na statek. Jednym z fajniejszych urządzeń było takie, które zasuwało wodę morską, aby stworzyć chlor. Fajne, ale bez sensu, mogliśmy po prostu kupić tabletki chlorowe. Zmagaliśmy się z trzema problemami: 1. Bakterie 2. Osady — niegroźne, tylko lekka rdza z rur, ale idealne dla bakterii, aby się do nich przylepiały 3. Smak — woda właściwie smakowała dobrze… aż dodaliśmy chemikalia Testowaliśmy każdą możliwą kombinację przez tygodnie. Zwycięzca? 👉 Jod, a następnie ciśnieniowy filtr do biwakowania. Jod był prosty. Ale pompowanie wody przez filtr za każdym razem, gdy chciałeś się napić? Okropne. Potem znaleźliśmy ostateczną kombinację: 👉 Jod + Brita. Jod zabił wszystko. Brita oczyściła rdze i na szczęście usunęła okropny smak jodu. Czyste. Proste. Powtarzalne. I działało.