Fotografia kompozytowa przekracza przestrzeń, czas i rzeczywistość. To nie tak, że rzeczywistość nie jest wystarczająco dobra, to raczej to, że to, co aparat uchwyci w jednym kadrze, nigdy nie odzwierciedla mojego wewnętrznego doświadczenia. Nie dokumentuję rzeczywistości, tworzę i wyrażam swoją własną.