Churchill, w 1931 roku, opisując Kevina Hassetta: „Pamiętam, gdy byłem dzieckiem, jak zabrano mnie do słynnego cyrku Barnuma, który zawierał wystawę dziwów i potworów, ale eksponat w programie, który najbardziej pragnąłem zobaczyć, był opisany jako 'Cud bezkościowy'. Moi rodzice uznali, że spektakl będzie zbyt demoralizujący i odrażający dla mojego młodego oka i czekałem pięćdziesiąt lat, aby zobaczyć Cud bezkościowy siedzący na ławce skarbowej.”