„Opóźnione twierdzenia szefa indyjskich sił powietrznych dotyczące rzekomego zniszczenia pakistańskich samolotów podczas Operacji Sindoor są tak nieprawdopodobne, jak i nietrafione. Ironią jest również to, jak wyżsi indyjscy oficerowie wojskowi są wykorzystywani jako twarze monumentalnej porażki spowodowanej strategiczną krótkowzrocznością indyjskich polityków. Przez trzy miesiące nie zgłaszano takich roszczeń — podczas gdy Pakistan, w bezpośrednim następstwie, przedstawił szczegółowe techniczne prezentacje dla międzynarodowych mediów, a niezależni obserwatorzy odnotowali powszechne uznanie utraty wielu indyjskich samolotów, w tym Rafali, przez źródła sięgające od światowych liderów, przez wyższych indyjskich polityków, po oceny zagranicznych wywiadów. Żaden pakistański samolot nie został trafiony ani zniszczony przez Indie. Pakistan zniszczył 6 indyjskich odrzutowców, baterie obrony powietrznej S400 oraz bezzałogowe statki powietrzne Indii, szybko unieszkodliwiając kilka indyjskich baz lotniczych. Straty indyjskich sił zbrojnych na Linii Kontroli były również nieproporcjonalnie większe. Jeśli prawda jest kwestionowana, niech obie strony otworzą swoje inwentarze samolotów na niezależną weryfikację — chociaż podejrzewamy, że ujawni to rzeczywistość, którą Indie starają się ukryć. Wojen nie wygrywa się kłamstwami, lecz moralnym autorytetem, narodową determinacją i profesjonalną kompetencją. Takie komiczne narracje, stworzone dla krajowej wygody politycznej, zwiększają poważne ryzyko strategicznego błędu w zatomizowanym środowisku. Jak pokazano podczas Operacji Bunyanum Marsoos, każde naruszenie suwerenności i integralności terytorialnej Pakistanu spotka się z szybką, pewną i proporcjonalną odpowiedzią, a odpowiedzialność za wszelką eskalację spocznie całkowicie na strategicznie ślepych liderach, którzy ryzykują pokojem w Azji Południowej dla ulotnych korzyści politycznych.”