Het feit is dat het voor werkgevers _toegestaan_ is om te ontslaan en wie ze _moeten_ ontslaan en wie _niet_ ontslagen mag worden totaal onprincipieel is in elke conventionele zin van die term. Empirisch gezien is het een kwestie van pure macht door belangengroepen en publieke sentimenten, en door deze dingen op wetten die aan bedrijven worden opgelegd, en op aansprakelijkheden die worden gegenereerd; en dus direct, een kwestie van de kosten die bedrijven maken via deze en andere wegen wanneer ze zich in de situatie bevinden een bepaalde persoon in dienst te hebben. Mensen die zich identificeren als "communisten" en "fascisten" zijn beide ongelooflijk vermoeiend, maar in de huidige wereld zijn communisten politiek krachtig genoeg om openlijk te leven en kosten op te leggen aan bedrijven die fascisten in dienst nemen, en fascisten zijn niet krachtig genoeg om op dezelfde manier te reageren. Er is geen manier waarop dit redelijkerwijs als rechtvaardig kan worden opgevat. De vraag is, wie de meester is--dat is alles. Men zou kunnen verwachten dat een zelfgeïdentificeerde fascist dit zou begrijpen.

ik zie recht door je truc heen

niet reageren op de andere post die rondgaat, maar tot nu toe is ouderschap niet intrinsiek super moeilijk ik bedoel, het kan veel zijn, vooral als ze zuigelingen zijn maar veel van de moeilijkheid is contextueel, en als je goed trouwt en je kinderen goed aangepast zijn, maakt dat de last lichter.

de groene houthoepoe van Oeganda is een zeer sociale soort tijdens hiërarchische onderhandelingen zullen dominante vrouwtjes ondergeschikten dwingen om hen te voeden als een daad van rituele dominantie, waardoor ze gedwongen worden om herkauwde insecten door te slikken terwijl de groep ongemakkelijk toekijkt naar hun vernedering.

ik weet niet wie dit moet horen, maar een bepaalde sociologieprofessor is een generatietrol en wanneer je boos zijn droge kleine post retweet, heeft hij gewonnen zoals zoveel keren daarvoor en ben je gewoon weer een statistiek. hij is zelfs niet gemonetariseerd. de man doet het gewoon voor de liefde van het spel 🥲

ik hou ervan om te werken downstream van ingenieurs omdat ze altijd datamodellen veranderen zonder ons te vertellen en uit het niets krijg ik een bericht waarin staat: "oh trouwens, we hebben totaal enkele centrale relatie cardinaliteit aannames gebroken" en ik heb zeven dagen om een lancering te redden maakt me levendig voelen

naast de gebruikelijke mensen die me joods noemen (denigrerend) ben ik de afgelopen dag of zo meerdere keren een fascist en een witte nationalist genoemd. de natuur geneest.

in principe wil ik me niet abonneren op de Star Tribune (context, lokaal soms beter bekend als de Rode Ster) maar man, ik weet het niet, de lokale politiek is zo wild geworden, misschien zou ik dat moeten doen.

mooie filosofische discussie, maar ik heb mezelf al afgebeeld als de onverstoorbare koning garnaal en jou als de geschokte kikker

oké, ik ben jouw huckleberry Sonya ik denk dat EAs het heel goed doen op sterk meetbare aspecten van een goed persoon zoals "geld doneren" of "organen doneren", maar misschien niet zo goed op aspecten die niet gemakkelijk om te zetten zijn in meetbare metrics.