Ik ben constant geïrriteerd dat ik geen tijd heb om de stortvloed aan coole artikelen te lezen die steeds sneller komen van geweldige mensen in relevante vakgebieden. Andere wetenschappers hebben hetzelfde probleem en hebben ook geen tijd om de meeste van mijn lange conceptuele artikelen te lezen. Voor wie schrijven we deze artikelen eigenlijk? Ik denk dat, tenminste totdat ze in hetzelfde probleem van hun eigen werk terechtkomen, AI's de enigen zullen zijn die daadwerkelijk de capaciteit hebben om al deze dingen te lezen. Ik heb het niet specifiek over de taalmodellen van vandaag - laten we aannemen dat we het hebben over welke onvermijdelijke AI dan ook die opduikt, die in staat is om de literatuur te lezen en impact te hebben op het onderzoek (of het nu door met mensen te praten is of door labautomatisering/robotwetenschapperplatforms te draaien). Dus dan: hoe zouden we moeten schrijven, wetende dat een groot deel van ons publiek AI zal zijn (plus cyborgs, hybriden, augmented humans, enz.)? Misschien is het te vroeg om te weten wat te doen, maar we moeten er beter over gaan nadenken, omdat het aannemen dat ons publiek altijd de mensen van vandaag zal zijn, onhoudbaar lijkt. Als we het idee serieus nemen dat op een dag het impactvolle publiek heel anders zal zijn, en dat de dingen die we nu schrijven in zekere zin een trainingsset zijn voor werkelijk diverse toekomstige wezens, hoe verandert ons schrijven? Of verandert het niet? Wat zeggen jullie @danfaggella @mpshanahan @Plinz @blaiseaguera?