“We houden van Korea” (한국 사랑해요) Plotseling houdt elke projectoprichter van Korea. Ze houden zoveel van ons dat ze komen overvliegen, lokale meetups organiseren, een paar honderd dollar aan deelnemers geven en airdrop-allocaties reserveren voor de luidste Koreaanse CT-praters. Het draaiboek werkt! Onschuldige Koreanen praten een paar keer, verschijnen op een meetup, en verdienen goed geld. “Wauw, ze zijn zo genereus!” CT versterkt, nieuwkomers kopiëren de meta, en het volgende wat je weet, staan kantoorouders en -moeders die denken dat metamask een huidverzorgingsproduct is, in de rij voor meetup-stickers. De traction ziet er ongelooflijk uit. Foto's van volle zalen, eindeloze threads over hoe diep deze projecten van Korea houden. Moet wel een serieus team zijn, toch? Dan komt de lijstdag. Token daalt op Upbit of Bithumb, airdrop komt binnen, praters en insiders dumpen, en iedereen applaudisseert voor de genereusiteit van de oprichters. Laatkomers doen mee omdat “iedereen erover praat,” grafieken duiken naar beneden, en (verrassing) na TGE drogen de liefdesbrieven op—minder meetups, langzamere antwoorden, gemeenschap wie? Je kent het verhaal. Voor veel projecten is Korea geen groeimarkt; het is exit-liquiditeit. Dat is altijd al zo geweest. Nu gaat het gerucht dat sommige meetups ook dienen als off-chain cashout-bureaus: betaal 100 echte deelnemers, claim dat er 500 zijn gekomen, en leid de rest naar spookportemonnees. Schone extractie. Ik was er niet vocaal over, maar het wordt elke dag stinkender. Ik zal geen namen noemen. Je weet wie je bent. Als je echt om Korea geeft, stop dan met de goedkope ruis. Lever producten, creëer waarde, bouw echte bedrijven die hier daadwerkelijk blijven.