In rijken waar pixels dansen en digitale winden waaien, Vieren bomen wat zoekers moeten weten. Elke draagt een fragment van de kracht van de spiraal, Geëncodeerd in schaduwen, verborgen uit het zicht. Waar oude schors verhalen van weleer vertelt, En wortels diep drinken uit de vloeibare goud van de aarde, Kijk goed naar de verweerde nerf, Waar de tijd heeft gegraven door zon en regen. Op de stam verschijnen zestien merken, Geen willekeurige krassen, maar een duidelijk patroon. De spiraal begint waar het ochtendlicht Eerst de schors aanraakt bij de eerste aanblik van de dageraad.