Je wilt op een punt komen waarop je zo in iets in je leven zit dat het gedrag van andere mensen niet eens meer in je hoofd opkomt. Iemand blokkeert je, negeert je of provoceert je zomaar, letterlijk wie geeft erom. Je heft je wenkbrauw een fractie van een seconde op, en denkt er daarna nooit meer aan terug. Iemand botst tegen je aan, staat voor je of bezorgt je ongemak, simpelweg geen probleem. Je kunt je echt niet storen om te reageren. Je glimlacht gewoon en blijft vooruit lopen. Het is allemaal volkomen ongedwongen. Je probeert niet ontspannen te zijn. Het is gewoon een natuurlijke bijwerking van het hebben van een veel betekenisvoller object van fixatie om al je mentale energie te voeden en te verzadigen. Ik heb nog nooit een respectabel individu gezien dat van zichzelf hield en waar ze naartoe gingen, die ooit een externe irritatie hen uit die vibratie liet schieten. De gedachten in je hoofd zijn de veilige ruimte en je hebt geen interesse in het uitnodigen van rommel zonder jouw toestemming.