GM 🎞️ Momenten van het Onbekende. 108 24 juli om 13:37 in Holbrook, New York

Het was een familiedag. Om de balans te vinden tussen werk en spel, vooral bij het doen van een kunstproject dat vereist dat je elke dag creëert. De lijnen vervagen en alles wordt één. Kunst is werk en werk is leven, daarom is kunst leven! Ik heb veel plezier in het maken van kunst en raak verloren in de flowstaat. Wanneer je doet wat je leuk vindt voor werk, is elke dag speels. Dus het doorbrengen van deze tijd met mijn vader is het grootste cadeau dat je kunt vragen. De laatste keer dat ik hem zag was in Los Angeles voor mijn Smoke and Mirrors kunsttentoonstelling op 23 maart eerder dit jaar. Het was de eerste keer dat hij Californië bezocht en de eerste keer dat hij en mijn zus naar een van mijn kunstshows kwamen. Het was een van de gelukkigste en trotsste dagen van mijn leven, wanneer familie je succes erkent en ondersteunt. Alles voelt goed en in lijn. Onze eerste gezinsvakantie sinds ik een klein jongetje was, toen mijn moeder kanker kreeg terwijl we op onze laatste gezinsreis met z'n vieren waren. Dit was een helende moment om hen daar bij me te hebben. Hier zijn we weer terug in New York, weer samen. Mijn vader, mijn zus en ik. Oh ja, ik kan de hond, Jaxon, niet vergeten! Die ik heb genoemd naar Jackson Pollock vanwege alle schilderachtige vlekken op zijn lichaam toen mijn zus hem voor het eerst adopteerde. Jaxon is een grappige hond, hij gebruikt het zwembad meer dan de mensen. Ik maak graag een grapje met mijn vader dat hij het schoonhoudt voor de hond om een paar baantjes te zwemmen. De hond is echt de beste vriend van de mens. Ik herinner me dat mijn vader geen huisdieren wilde, nu kan hij zich een leven zonder zijn metgezel niet voorstellen. Het is grappig hoe dingen zo uitwerken. Ik hou van mijn vader en we zijn dichter naar elkaar toegegroeid sinds mijn moeder tien jaar geleden is overleden. Wanneer er een overlijden in de familie plaatsvindt, zet dat dingen in perspectief. Je wilt meer weten, meer tijd doorbrengen, een andere maaltijd delen van zijn geheime Italiaanse recepten. Hij is waar ik heb geleerd te koken! Het zijn de kleinere dingen die je begint te waarderen en respecteren voordat ze weg zijn en verloren gaan. Ik ben dankbaar voor mijn vader, omdat hij zijn hele leven heeft gewerkt om mij een vervullend leven te geven om mijn dromen na te jagen. Zijn tijd en opoffering in de keuken, doen wat hij het liefst doet en het beste doet, goed eten serveren aan de gemeenschap, in wezen de burgemeester van Holbrook worden. Hij en mijn moeder ontmoetten elkaar zelfs in een restaurant in de grote stad. Mijn hele leven was ik in de keuken en de restaurantbusiness met beide ouders en mijn zus. Het was als een familiebedrijf. Ik was echter een beetje anders, soms asociaal en vaak boeken lezend terwijl ik aan het werk was. Ja, ik kreeg vaak te horen dat ik niet aan het werk was, maar ik wilde iets anders. Ze steunden me door de universiteit en steunden mijn dromen, en nu kan ik meer teruggeven dan zij mij gaven. Uit liefde en respect, om mijn succes met de familie te delen. We zouden elke zondag het graf van mijn moeder, Gabrielle, bezoeken als ik op bezoek kwam. Knuffelen, huilen en bidden voor mama, hopend dat ze weer bij ons was. Om te zien hoe ver we zijn gekomen in de afgelopen 10 jaar. Op een dag tijdens het filmen van Smoke and Mirrors in 2018 vroeg ik mijn vader of we zijn tarotportret, de doodskaart, bij het graf van mijn moeder konden filmen met hem ernaast met bloemen. Een symbool van leven en dood in letterlijke zin, maar ook een leven na de dood... Een verbinding met de geestelijke en materiële wereld als één. Een grimmige voorspelling van zijn lege graf op de grafsteen waar hij weet dat zijn naam daar op een dag zal staan. Maar alles is goed, omdat we erkennen wat komen gaat. We praten vaak over zijn dood, aangezien hij ook, 10 jaar later, dezelfde ziekte bestrijdt die mijn moeder heeft weggenomen. Kanker. Dat woord maakte me vroeger aan het huilen en deed me afsluiten, net zoals het woord mama ook deed. Maar tegenwoordig geven die woorden me hoop en kracht, veerkracht!