Volgens Jürgen Osterhammel heeft de extreme suburbisatie in Amerika en Australië in vergelijking met Parijs, Wenen,... voor 1945 niets te maken met "goedkoop land" of een "Anglo-voorkeur voor eengezinswoningen". Er is een andere, belangrijkere reden->

Hij geeft openlijk toe dat Amerikaanse/Australische steden op dat moment veel lelijker waren dan Europese steden zoals Parijs of Boedapest. Maar in Australië kon zelfs de arbeidersklasse deze petite Bourgeoisie-droom van het bezitten van een eengezinswoning leven. Terwijl arbeiders in Parijs in sloppenwijken moesten wonen.