vorige zomer een vlieg zonder vleugels kroop door een gat in ons scherm ik doodde het gelukkig over de eenvoud waarmee het stierf en de afwezigheid van vlucht dagen later kwamen er tientallen meer door het gat ik doodde ze ook door de afnemende vreugde in de zachtheid van hun lichamen we hebben het gat gerepareerd en nu kijken we naar het zwart dat zich ophoopt waar ze ooit binnen konden komen en vragen ons waarom dingen geen vleugels meer hadden