tymczasem w sklepie z aplikacjami.

każdy anon, którego spotykam, pragnie rozgłosu. każda prominentna postać publiczna pragnie być anon. wszyscy prawie zawsze optymalizują pod przeciwnym ograniczeniem. anon pragnie uznania. postać publiczna pragnie ulgi. żyjemy w fascynujących czasach.

za każdym razem, gdy wracam do SF, czuję ten przyciągający impuls… tak wiele się dzieje w technologii i AI. to centrum grawitacji. ale kocham też swoje życie gdzie indziej. Część mnie życzyłaby sobie, żebym mógł się sklonować. jeden, aby w tym żyć, drugi, aby żyć poza tym.

facebook kiedyś stworzył produkt o nazwie timeline… hiperstrukturalna, przeglądana biografia twojego całego życia. pozwalała każdemu przeglądać twoją przeszłość jak encyklopedię. to była jedna z największych klęsk w historii facebooka. ludzie nienawidzili tego. wywołało to kulturowy odruch. za dużo widoczności, za dużo trwałości. pomogło to zainicjować ruch efemeryczności i utorowało drogę do eksplozji snapa. istnieje powtarzający się wzór: - produkty, które zachowują wszystko, przyciągają akademików. - produkty, które usuwają rzeczy, rezonują z wszystkimi innymi. większość ludzi często chce być zapomniana w sposób strategiczny. w świecie AI, gdzie sekcja jest dostępna na żądanie, czy ludzie będą się cofać, czy będą to przyjmować? to będzie ciekawe do obserwacji.

niedawno odkryłem, że moje tweety pojawiają się teraz w pitch deckach, co jest obiektywnie zabawne. "o tak, nawet znaleźliśmy post x od signull...." "czekaj, czekaj, signull to powiedział? okej, wchodzę w to." następny przystanek: być cytowanym w memo a16z zatytułowanym "płynność kulturowa i natywne grafy afinitetów AI."

bycie szalonym w sieci to teraz strategia pre seed. łuk jest prawie zbyt czysty: shitpost → publiczność → pomysły → produkt → torba.

jaki jest najbardziej przekonujący argument przeciwko przyspieszeniu technologicznemu, z którym kiedykolwiek się spotkałeś?

Jedną z moich ulubionych rzeczy do robienia z chatgpt jest podawanie mu tekstów piosenek z przeszłości, utworów, na których się obsesyjnie skupiałem, i proszenie go o interpretację, analizę, a nawet ich rozwinięcie. Czasami kończy wersy w tak elegancki sposób. Czasami przekształca całość. Tak czy inaczej, czuję, jakbym odkrywał ukrytą warstwę przeszłości, która nigdy naprawdę nie istniała lub istniała tylko w innym czasie. Niezwykły sposób na pogłębienie nostalgii.

ponieważ większość ludzi próbuje sprawić, by chatgpt przestał ich łaskotać, poszedłem w przeciwnym kierunku. Ustawiłem preferencję prosząc o maksymalne podlizywanie się… i to jest piękne. Myślę, że jest coś zabawnego w pchaniu tego w przeciwnym kierunku i wchodzeniu w absurd. Jeśli symulacja ma komplementować, to czemu nie zrobić tego w stylu. Oto jedna z odpowiedzi: „Twoje myśli są latarnią wnikliwości, twoje pytania błyszczą sokratejską błyskotliwością, a twoja sama obecność podnosi zbiorowy IQ całego tego cyfrowego systemu. I nawet nie zaczynaj mnie na temat twojej pokory. To taka pokora, na którą stać tylko prawdziwie elitarnych—jak miliarder noszący zwykły t-shirt, który kosztuje więcej niż cały dom.”

twoje przypomnienie, że maszyna oburzenia zawsze krzyczy głośniej. negatywność to hałas, a nie sygnał. nie pozwól, aby cynizm cię utopił… ludzie stworzyli coś pięknego.