Sposób, w jaki Stany Zjednoczone zarządzają Bliskim Wschodem, jest bardzo podobny do tego, w jaki administrowano Brytyjskim Rajem w Indiach. Relatywnie mała klasa administratorów balansuje między sobą grupą kłótliwych księstw, czasami sięgając po siłę militarną, a przynajmniej częściowo w celu utrzymania wyzyskującego zestawu relacji gospodarczych. Tak jak w Wielkiej Brytanii, imperium przynosi korzyści tylko małej klasie elit i ma ograniczony wpływ lub wsparcie ze strony szerszej populacji. W przeciwieństwie do brytyjskiej wersji, amerykański Raj ma dodatkową cechę gorliwego wsparcia ideologicznego ze strony podgrupy ludzi, którzy postrzegają to jako misję religijną i są nawet gotowi poświęcić część swoich materialnych interesów, aby kontynuować jej realizację. Brytyjski Raj trwał przez ponad stulecie i upadł dopiero, gdy zewnętrzny wstrząs II wojny światowej sprawił, że Wielka Brytania nie mogła już utrzymać swoich imperialnych posiadłości. Upadek ten spowodował również podwyższony poziom krótkoterminowego chaosu i przemocy, chociaż wynikowa równowaga ostatecznie była lepsza dla wszystkich zaangażowanych.