Prawdziwa kobieta pamięta go w jego najwyższym punkcie i na zawsze trzyma to jako standard dla niego - postrzeganie go, nigdy nie widząc go jako gorszego, co wzmacnia jego uosobienie tego. Używa swojej kobiecej zdolności do przekraczania racjonalnych ograniczeń, aby wyrazić najczystszą miłość, jaką kobieta może znać, nawet większą niż miłość matczyna - to znaczy - prawdziwą oddanie - piękno, które racjonalność by jej odebrała i pozbawiła. Mniejsza kobieta oczekuje, że on sam utrzyma ten stan - jego szczyt - i nie internalizuje tego jako jego punktu odniesienia czy najprawdziwszego ja, ale zamiast tego nieustannie przepisuje swoje postrzeganie go w oparciu o jego aktualne osiągnięcia - jest to kruche, nietrwałe - i gdy on w swojej ludzkiej naturze nieuchronnie potknie się, ona mówi "popełnił błąd" za to, że nie utrzymał jej podziwu - ale takie podziw, w jakiejkolwiek ograniczonej formie był kiedykolwiek obecny, był płytki, ponieważ nie był zakorzeniony w prawdziwej wierze - w dusznej oddaniu. Prawdziwe oddanie nie blednie, jest nieugięte, niezłomne - bezwarunkowe. Czy kiedykolwiek widziałeś łzy opłakującej wdowy, która odmawia ponownego małżeństwa po tym, jak jej prawdziwy mężczyzna tragicznie ją opuścił, i nigdy nie traci okazji, aby mówić o jego wielkości każdemu, kto jej słucha? O tym mówię. Mężczyzna, który potrafi inspirować oddanie, nie staje się jego niewolnikiem, chyba że ona również jest jego niewolnicą - to znaczy, że nie tylko jego pragnienie i odpowiedzialność, aby mu sprostać, ale także jej, aby to wyrazić - to jest pętla wzajemności, rozumiesz? Aby przerwać tę pętlę, nie chodzi o to, aby powiedzieć "popełniłeś błąd", ale w rzeczywistości "popełniliśmy błąd" - co oznacza, że ona przestała w niego wierzyć (co nie powinno być możliwe, jeśli jej miłość jest czysta) lub on przestał próbować (co nie powinno być możliwe, jeśli czuje jej miłość) - więc jak to jest możliwe? Ponieważ miałeś imitację, a nie manifestację, a jak wszystkie przybliżenia - są kruche, nie zbudowane, aby przetrwać.