Gisteren heb ik SLIPS van Rudxane gemint op fxhash. Ik moest zes (!) transacties doen voordat het stuk in mijn wallet stond. Goedkeuring. Wisselen. Goedkeuring. Wisselen. Goedkeuring. Minten. Zoveel ik ook fxhash zou willen steunen met hun experiment, dat zijn veel tx's om kunst te minten. Mijn grootste zorg is dat de tokens afleiden van de artistieke ervaring. De kunst voelt secundair aan. In theorie is het een geweldig concept: kunstenaars worden niet alleen betaald voor het minten, maar ook voor evoluties en handel. Verzamelaars worden betaald wanneer iemand hun seed gebruikt. Handelaren kunnen speculeren op artcoins. Maar de manier waarop het nu is ontworpen veroorzaakt een enorme hoeveelheid wrijving. Iedereen met ervaring in UX weet dat dit een probleem is. Ik heb jaren in e-commerce gewerkt, en als ik iets heb geleerd, is het dat wrijving koste wat het kost moet worden verminderd. Gebruikers zijn lui. Ze lezen niet. Ze zijn snel geneigd om verder te gaan. Laat ze niet nadenken. De nieuwe fxhash laat me veel nadenken. De artcoins zouden moeten worden geabstraheerd. Geef me gewoon één knop om te minten. Het kan me niet schelen over $FXH of kunstenaarsmunten. Ik wil gewoon plezier hebben met het minten en evolueren van stukken. Geef me een visueel overzicht van alle stukken die kunnen worden geëvolueerd. Laat me gemakkelijker traits verkennen. De reden waarom ik Infinex leuk vind, is omdat ze de gebruiker vooropstellen. Ze hebben de gebruikerservaring perfect gemaakt: ze storen me niet met goedkeuringen. Gewoon één klik en het is gedaan. Ik weet dat het fxhash-team hard werkt om de UX te verbeteren, en ik ben ervan overtuigd dat we binnenkort vooruitgang zullen zien. Tot die tijd is mijn boodschap simpel: laat me niet nadenken, laat me genieten van de kunst.