Mijn ouders wilden me echt Charlotte noemen, maar de post-communistische regering zei dat het "te westers" was en dwong een "gelocaliseerde" versie - Charlota. Toen ik 15 werd, gaven mijn ouders me het geld voor de kosten om eindelijk de naam te veranderen voordat ik mijn eerste ID kreeg. In plaats daarvan kocht ik een ticket voor een muziekfestival. Dus leef ik sindsdien als een typefout tussen Charlotte en Carlota.