Moi rodzice naprawdę chcieli nadać mi imię Charlotte, ale rząd postkomunistyczny powiedział, że jest "zbyt zachodnie" i wymusił "zlokalizowaną" wersję - Charlota. Kiedy skończyłem 15 lat, rodzice dali mi pieniądze na opłatę, aby w końcu zmienić imię, zanim dostanę pierwszy dowód tożsamości. Zamiast tego kupiłem bilet na festiwal muzyczny. Od tego czasu żyję jako literówka między Charlotte a Carlota.