Schrijft Alain de Botton met AI?

Hij zegt dat elke creatieve persoon zich zal afvragen: "Oké, is het spel voorbij, of heb ik nog iets bij te dragen?" Het goede nieuws is dat het je echt dwingt om datgene te doen wat je als kunstenaar altijd had moeten doen, namelijk stoppen met doen wat je supposed to do, doen wat je echt wilt doen, echt eerlijk zijn en je eigen ervaring met hernieuwde eerlijkheid verkennen. AI biedt alleen een samenvatting van wat al is gedacht en gezegd. Ja, het kan worden gecombineerd, maar in wezen geeft het je gestandaardiseerde antwoorden. Soms zijn dat heel goede gestandaardiseerde antwoorden. Soms zijn gestandaardiseerde antwoorden geweldig en ver vooruit op wat je zelf zou weten. De druk ligt op creatieven om hun niveau van zelfverkenning verder te verhogen om deze machine voor te blijven. Ik gebruik het soms voor stukjes onderzoek: "Geef me waar er een café is dat zo uitziet?" Of "Is er een schilderij dat blah, blah, blah was?" Maar als ik zou zeggen, laten we zeggen dat ik een essay over nostalgie zou schrijven, en ik zei: "Oké, AI, structureer een essay over nostalgie in mijn stijl." Het zou een behoorlijk fatsoenlijke klus doen, maar het zou niet oppikken waarom ik een schrijver ben, waarom ik een schrijver wil zijn. Ik wil niet alleen een schrijver zijn om een bepaald aantal woorden te produceren. Ik wil een schrijver zijn om bepaalde gevoelens te eren. AI kan die gevoelens niet kennen omdat het niet mij is. Het weet niet wat ik echt wil zeggen.