heeft iemand anders het gevoel dat niemand online nog echt probeert slim of overtuigend te zijn? Terugkijkend voelt het alsof er een verschuiving is geweest van een hoge klassieke geest in het blogtijdperk naar romantisch tweeten tijdens de calamiteitsepochen en nu is het gewoon--inert?

zoals er eigenlijk geen gevoel is dat episteme enige geesten zal veranderen. niemand gelooft nog in die dingen. dus waarom zou je erover nadenken mensen zijn uitgeput van de revolutionaire oorlogen en hun harten zijn hard; geen alpha in poëzie dit alles tegen een achtergrond van eindeloze video-rommel

men stelt zich voor dat dit is hoe het geweest zou kunnen zijn om door de jaren '70 te leven