De samenwerking tussen Christopher Nolan en Hans Zimmer aan de score van Interstellar is een van mijn absolute favoriete verhalen over een creatief proces. Chris vertelde Hans niets over de plot van de film. Niet dat het een sci-fi film is, of zich in de ruimte afspeelt... niets. Hij schreef op een enkel vel papier de "fabel die ten grondslag ligt aan mijn volgende project" en overhandigde het aan Hans in een envelop. Het beschreef het emotionele hart van de film. Ik weet niet zeker of ooit is gerapporteerd wat er op dat vel stond, maar ik heb mijn vermoedens. Geen van beiden had ooit iets dergelijks geprobeerd. Hans produceerde een enkel nummer, Chris haastte zich om het te beluisteren. En pas toen onthulde Chris de plot. Ze waren allebei verbaasd over zowel de discrepantie tussen de muziek en de plot, als hoe het zo perfect paste. Chris gebruikte dat nummer om het script af te maken, luisterde er constant naar op de set. En de uiteindelijke score is niets minder dan een meesterwerk. Begonnen alleen met emoties, zonder context ❤️