Opgegroeid tussen Noorwegen en Argentinië heeft mijn relatie met geld voor altijd verknald. Elke zomer, 3 maanden in Buenos Aires. Mijn neven en nichten planden boodschappenacties als militaire operaties. Mijn tante leerde me wisselkoersen in ondergrondse grotten voordat ik wiskunde op school leerde. In Noorwegen was geld saai. Voorspelbaar. Je kon echt vooruit plannen! In Argentinië was geld een levend iets dat elke dag een beetje stierf. Mijn familieleden probeerden gewoon voedsel te kopen. Maar ze begrepen inflatie beter dan welke econoom dan ook, omdat ze het MEEMAKEN. Winkelstrategieën. Wisselkoersarbitrage. Dollaropslag. En hier is wat me verknald heeft: Beide landen dachten dat hun systeem normaal was. Noorse mensen konden zich geen geld voorstellen dat verloopt. Argentijnen konden zich geen geld voorstellen dat dat niet doet. Dat is wanneer ik me realiseerde: De hele wereldvisie van de meeste mensen over geld komt van welk willekeurig land ze ook geboren zijn.