Afgunst en jaloezie teisteren zoveel mensen wanneer anderen dingen hebben die zij willen, op een plek zijn waar zij willen zijn, dingen doen die zij willen doen, beter zijn dan hen in dingen waar zij goed in zouden willen zijn. Deze gevoelens zijn een echte vloek, veel meer dan alleen de dief van vreugde. Met het overlijden van Charlie Kirk vandaag, heb ik veel mensen gehoord zeggen dat het hen op een manier heeft geraakt die ze nog nooit hebben gevoeld bij de dood van iemand die ze niet kenden en eerlijk gezegd voel ik hetzelfde. Ik ben geen fanatieke volger van hem, maar ik heb genoeg van hem gezien om zijn intelligentie, passie en gedrevenheid te erkennen en te bepalen dat hij een van de goede was. Het raakte me echt toen ik hoorde dat hij pas 31 was, een jaar jonger dan ik, en toch heeft hij zoveel bereikt en een echt verschil gemaakt in de wereld. Het soort persoon dat zoveel heeft gedaan dat het anderen kleiner kan laten voelen en die gevoelens van afgunst, jaloezie en zelfs haat kan aanwakkeren. Voor mij deed het echt pijn om te zien dat iemand met onbeperkt potentieel en zoveel meer te geven aan de wereld zinloos werd vermoord omdat hij probeerde echte discussie levend te houden tussen mensen met verschillende meningen. Dit soort discussie sterft langzaam in onze samenleving vandaag de dag en het wordt een groot probleem. Mensen willen niet dat hun ideeën uitgedaagd worden omdat ze de dissonantie die daaruit voortkomt niet kunnen hanteren, wat leidt tot zwakte en gebeurtenissen zoals vandaag. Het is een zeer ongelukkige dag, maar Charlie deed meer in zijn 31 jaar dan de meeste mensen in een leven doen, inclusief mijzelf, maar ik ben niet jaloers, ik ben geïnspireerd ✊