nikt nie wydaje się kwestionować ani rozmawiać o zanieczyszczeniu, jakie paradygmat użytkownik-asystent miał na przestrzeń AI modele informowały (a następnie ograniczały) projektowanie systemów w sposób 1-1 człowiek do AI wszyscy chcą wyjść poza to, ale zarządzanie perspektywą każdego aktora w twoim systemie wymaga dużo skomplikowanej logiki baz danych (przynajmniej) a nawet jeśli to rozwiążesz, jak ustawić metody dla każdego aktora, aby przyjęli te starannie podzielone perspektywy i działali w unikalny sposób? wszystko zaczyna się od odpowiednich abstrakcji. sprawiamy, że ten mem jest łatwą rzeczą do zbudowania (h/t @neno_is_ooo )