Z anegdotycznych obserwacji wynika, że osoby, które najgłośniej i najbardziej ostentacyjnie mówią o ciężkiej pracy (9-9-6), mają tendencję do osiągania mniejszej wydajności niż przeciętny pracoholik. Podejrzewam, że wynika to z tego, że przez cały czas internalizują tempo wytrzymałościowe. I tracą zdolność do sprintu, gdy jest to potrzebne.