Er was een tijd dat een +0,2% print op de Powell ‘super core’ inflatiemaat een obligatierally zou hebben aangewakkerd. Uiteraard niet vandaag, ook al is deze maatstaf vertraagd tot een schamele +1,1% jaarlijkse groei van januari tot juni. De markt ziet alleen het tariefeffect dat begint door te sijpelen in de goederensector – en er komt meer aan. De vraag is in hoeverre de gematigdheid aan de dienstenkant kan blijven rekenen op een tegengif - maar de Fed gaat duidelijk geen risico's nemen, en de swapscurve is bezig de kans op meer dan één renteverlaging voor het einde van het jaar uit te prijzen. Gezien de vlakheid in de rentecurve van overnight tot 10-jaars obligaties, is er een echte doorbraak in de economische gegevens nodig om de obligatiemarkt in een omgekeerde staat te laten rallyen - een raadsel voor degenen onder ons die lange duur hebben.