Het kapitalisme is zo succesvol geweest in het uitbannen van armoede, honger en ontbering dat het een generatie heeft voortgebracht die volkomen losstaat van de realiteit van productie, handel en inspanning. Ze zijn opgegroeid in comfort, omringd door overvloed, en in plaats van dankbaarheid reageren ze met wrok, alsof rijkdom de natuurlijke staat van zaken is en het kapitalisme gewoon in de weg staat van nog meer. In elke andere tijd zouden deze mensen gedwongen worden om de gevolgen van hun illusies onder ogen te zien. Maar het kapitalisme, in zijn briljantie, heeft zoveel surplus gecreëerd dat zelfs de meest nutteloze ideologen goed kunnen eten, lang kunnen leven en hun haat voor markten kunnen tweeten vanaf apparaten die zijn gebouwd door vrije ondernemingen. Het is het verwende kind dat de hand bijt die hem voedt, niet uit honger, maar omdat hij te goed is gevoed voor te lang. Ze haten het kapitalisme niet omdat het gefaald heeft, maar omdat het zo grondig is geslaagd dat het hen heeft beschermd tegen ooit volwassen te moeten worden.