Gewoon een onderbuikgevoel AGI is nog maar één doorbraak in neuroplasticiteit verwijderd De huidige LLM's zijn stateless functie-approximators Ze passen dezelfde statische gewichtsmatrix toe bij elke forward pass. Geen interne aanpassing. Geen zelfmodulatie Hersenen halen niet op, ze veranderen de synaptische topologie om de toestand in de tijd vast te leggen Wanneer modellen beginnen met het aanpassen van gewichten tijdens de inferentie, wanneer modellen stoppen met het volledig Memento zijn bij elke API-aanroep, wanneer context de berekening vormt in plaats van er alleen doorheen te stromen, zullen mensen het sentient noemen, zult de Overton-venster verdampen, en zal de samenleving smelten. Zijn er laboratoria die aan deze grens werken? Plasticiteit tijdens implementatie, niet training?