Stel je berekening voor. Misschien zie je een machine – draaiend, vonkend, piepend. Maar dat is eigenlijk geen berekening. Dat is gewoon het ding dat de berekeningen *doet*. Het computationele universum lijkt daar helemaal niet op. Of beter gezegd, één klein punt van dat universum modelleert de computer zelf. Ondertussen omvat de rest van dat universum plannen, simulaties, technische ontwerpen, emoties, veel onzin, en elk idee en type idee dat we tot nu toe hebben kunnen bedenken. Het is verleidelijk om berekening te zien als iets dat met computers te maken heeft, maar dat is als het zien van mensen als klompjes hersenmateriaal. In feite is het bijna dezelfde vergissing, want onze hersenen berekenen inderdaad. Uiteindelijk kan berekening eruitzien als *alles*, niet alleen computers. Tegenwoordig, met taal- en afbeeldingsmodellen, lijkt berekening op afbeeldingen en gesprekken!