interesujące. Wpływ żywych ekonomistów (proksy przez trendy w Google) w czasie. Krótkie badanie 🧵.

Paul Krugman ma 5% z października 2008 roku i 30% z okresu przed 2008 rokiem.

Joseph Stiglitz: około 20% przed 2010 rokiem

Steven Levitt. "Freakonomics" ukazało się w 2005 roku. Od tego czasu spadek o 90%. Niewielka poprawa po uruchomieniu jego podcastu.

Doron Acemoglu: zainteresowanie wzrosło w czasie Nagrody Nobla i opadło. Ekonomista wśród ekonomistów, nie intelektualista publiczny.

Yanis Varoufakis. Trochę ekonomista, trochę nie. Największą popularność zdobył podczas swojej pamiętnej kadencji jako minister finansów. Od tego czasu spadł o 95%. Ale ostatnio nastąpił niewielki wzrost.

Tyler Cowen. Pierwszy szczyt podczas kryzysu finansowego, od tego czasu dość stabilny. Wydania książek to przejściowe szczyty.

Dla porównania, uwzględnijmy zewnętrznego intelektualistę: Taleba. Nie jest szczytowy, jak Cowen, z względnymi szczytami podczas GFC i wydania książek.

Oto porównanie na tej samej skali pięciu najlepszych. Pomimo jego spadku, Paul Krugman wciąż wydaje się być najbardziej poszukiwanym ekonomistą-publicznym intelektualistą. NTT mniej, ale podobnie. Wszyscy inni, nawet nie w pobliżu. Ogólnie rzecz biorąc, jest to negatywny trend w wpływie w próbie.

Shiller i Rajan, jedyni akademicy, którzy ostrzegali przed nadchodzącym kryzysem (perma-bears tacy jak Roubini się nie liczą), niestety nawet nie są na mapie.