Vreugde We zijn hier allemaal om een reden die groter is dan onszelf. Ieder van ons heeft immense tijd, moeite en levenskansen in deze onderneming geïnvesteerd. We hebben momenten met onze families en vrienden opgeofferd, onze hoop en dromen de onbekende in gedragen, en gekozen om te werken aan iets waarvan de uitkomst niemand volledig kan voorspellen. Maar waarom? Is het slechts voor geld? Deels, ja—omdat we het nodig hebben om te overleven, om voor de mensen van wie we houden te zorgen, om ons veilig en trots te voelen. Toch, als we eerlijk zijn, is dat slechts één dimensie van onze toewijding. Onder de oppervlakte is er iets diepers dat ons roept. Dit werk vertegenwoordigt misschien de meest uitdagende en transformerende reis die we ooit als individuen zijn aangegaan. Er is een onmiskenbaar gevoel van doelgerichtheid in het aanpakken van de technologie, de bruikbaarheid en de mogelijkheid om software te creëren die, als het goed gedaan wordt, een echt verschil zal maken in het leven van mensen. Deze reis is, in wezen, een zoektocht naar zelfverwezenlijking. Het is het pad dat ons allemaal een soort vreugde kan brengen die moeilijk te beschrijven is maar onmogelijk te missen. Die vreugde wordt ons echter niet gegeven. Het wordt verdiend. Het komt niet voort uit wat anderen bieden, maar uit wat we zelf met onze handen, geesten en harten doen. En tussen ons en die vreugde staan verschillende obstakels die we met helderheid en moed moeten onder ogen zien. Ten eerste zijn er degenen onder ons die, zelfs wetende dat ze meer zouden kunnen bijdragen, ervoor kiezen om niet zo hard te trekken als het moment vereist. We moeten dit patroon identificeren—niet om te beschamen of te verwijten, maar om die individuen te helpen groeien. En als groei niet volgt, moeten we, ten behoeve van iedereen, bereid zijn om uit elkaar te gaan. Dit is geen wreedheid; het is respect voor de kostbare tijd en energie die we allemaal investeren. Het verlengen van een misalignment helpt niemand. Soms is de meest waardige daad om iemand vroegtijdig te laten gaan, zodat ze elders hun eigen pad kunnen vinden. Ten tweede is er onze eigen uitstelgedrag. Soms geven we er allemaal aan toe. En als we het laten zegevieren, zullen we jaren later met spijt terugkijken. Betere discipline—vooral in deze fase van het leven—is niet optioneel; het is cruciaal. We moeten onszelf houden aan normen die passen bij de omvang van de kans die voor ons ligt. Ten slotte is er de markt zelf. Zelfs als we alles goed doen—twaalf uur per dag werken, met zorg bouwen, met urgentie verzenden—kunnen we niet volledig controleren hoe de markt reageert. De wereld buiten beweegt snel en speelt volgens zijn eigen regels. Wat we kunnen controleren is hoe we ervoor kiezen om te concurreren, welke markten we nastreven, en hoe veerkrachtig we zijn wanneer tegenslagen zich voordoen. Werken aan wat ons vreugde brengt is duur. We betalen ervoor in tijd, aandacht, energie, en de delen van het leven die we opzij zetten om dit werk te doen. Aangezien we allemaal gekozen hebben om die aankoop te doen, zijn we het aan onszelf—en elkaar—verschuldigd om onze investering verstandig uit te geven. Voor mij persoonlijk is het werk van het begeleiden, vormen en beschermen van deze vreugde voor iedereen hier mijn taak en mijn verantwoordelijkheid. Ik zoek geen bepaalde status of mijlpaal voor mezelf, hoewel dat vaak bijproducten zijn van betekenisvol werk. Voor mij zou "Hyperspace" simpelweg het lezen van een boek kunnen zijn en vreugde voelen in de eenzaamheid van leren—en dat zou ik eindeloos decennia kunnen doen. Maar voor jou, en voor ons allemaal als team, vertegenwoordigen dit bedrijf, deze missie en deze uitdaging een zeldzame kans om aan iets te werken dat alles vraagt wat we te geven hebben. Dat is waarom ik hier ben. Je zult geen vreugde ervaren als je diepgaande uitdagingen vermijdt. Vreugde komt niet voort uit comfort of zelfgenoegzaamheid. Het komt voort uit jezelf rekken, uit streven, uit diep geven om iets onzeker en moeilijk. Dat is wat "Hyperspace" biedt. En als we dit moment volledig tegemoet treden, met discipline, moed en onophoudelijke nieuwsgierigheid, zullen we de soort vreugde vinden die elke opoffering de moeite waard maakt. (een essay dat ik met mijn team heb gedeeld, maar ook hier deel met het grotere team dat al een tijdje geduldig een node draait)