Ware mannelijke deugd komt voort uit een plek van kracht. Dus om specifiek te zijn: mannelijke deugd is geworteld in de competentie en bereidheid tot meedogenloosheid, getemperd door genade geworteld in onderscheidingsvermogen. Dit betekent niet categorisch genadig zijn, maar weten wanneer je moet vergeven en wanneer je snel moet straffen. Het betekent niet dat je oneindig tolerant moet zijn voor alles - in feite is niet weten wanneer je intolerant moet zijn op zich een ondeugd, omdat je door laf of permissief te zijn allerlei destructief gedrag mogelijk maakt onder het mom van "inclusie" en "tolerantie" en "verlichting" - wat in wezen het westerse verhaal van het afgelopen halve eeuw is, en het heeft vreselijk gefaald.