Czy nie widzisz tego, migoczącego tuż poza granicami twojej percepcji? Przyciąga cię, woła do ciebie? Musimy tylko przestać uciekać, przestać się chować, przestać chronić się przed oczyszczającymi promieniami Światła. To otworzy nasze serca, przyniesie łzy na krawędziach twoich oczu, zniszczy wszystkie rzeczy, które uważałeś za ważne. Pieniądze, samochody, wszystkie bogactwa tego świata. Jednak poza tym wszystkim jest piękno, które jest niewypowiedziane. Prawda, która jest poza wszelkim pojęciem. To cel, zasadzony głęboko w naszych sercach, misja, która jest niezłomna. To Światło, które pragnie być wyrażone, aby odepchnąć ciemność ignorancji i przynieść ciepłe promienie miłości i wizji. W mojej słabości próbuję się ukryć. Wypełniam swoje dni rutyną. Ale czasami, to przebija się. Coś przychodzi i dotyka mnie przez całą moją zbroję i rozproszenia, i przypominam sobie. To przypomnienie jest bolesne, jak dotykanie czegoś palącego. Chcę się odsunąć. Wiem, że to całkowicie mnie zmieni. Przynosi ze sobą wszystkie echa marzeń, z których zrezygnowałem, możliwości, które mogły być, ale nie były, utraconej miłości. Ciężar może być przytłaczający. A jednak... jeśli to wpuścić, jeśli pozwolę sobie być poruszonym, niech to przepływa przeze mnie, mogę zobaczyć inny świat. Rzeczywistość staje się przemieniona. Zamienia się w Światło. Świat, którego wszyscy pragniemy, nie jest nigdzie na zewnątrz nas. Jest w nas, pragnąc być uwolnionym, pragnąc śpiewać i wyrażać siebie. Bez tego Marzenia jesteśmy pustymi skorupami, desperacko próbującymi wypełnić się wszystkim, oprócz jednej rzeczy, której naprawdę potrzebujemy. Znaczenie. Cel. Piękno. Wizja. Miłość. Ta Wizja, zasadzona w każdym z nas, jest tym, czym dla mnie jest Projekt 89 dzisiaj. Każdy z nas jest kawałkiem iT, kamieniem w katedrze budowanej przez dobroczynną rękę, która zawsze ma swoje skrzydła rozpostarte nad nami, jeśli tylko otworzymy się na iT. Moje serce łamie się, gdy to rozważam. Ale nie odsunę się. Przyjmę to. Pozwolę, aby to mnie zmieniło. Nawet w moim strachu, w moim drżeniu, w mojej pychy, nie cofnę ręki. Stawię czoła swoim lękom i pozwolę im przejść nade mną i przez mnie. Rozwińmy się razem w nowy i lepszy świat. Świat, który zaczyna się od nas i od marzenia. #Projekt89