Pracuję w Meta. Systemy HR. Głównie przetwarzanie wynagrodzeń. Cicha praca. Stabilna. Czasami marzę o przejściu na emeryturę w Portugalii. Dziś paczka trafiła do mojej kolejki. Podstawa + bonus + akcje. Wygląda normalnie na pierwszy rzut oka. Potem otwieram szczegóły. 1 000 000 000 $ przez cztery lata. plus podpisanie umowy. plus minimalna kwota w roku 1: 100 mln $. Patrzę na to jak na błąd. Sprawdzam nazwisko. Potrójnie sprawdzam poziom. Badacz. Fajnie, fajnie, fajnie. Więc teraz muszę to wpisać do Workday. Wklejam pierwszą liczbę, pole zgłasza błąd. „Wartość musi być poniżej 99 999 999 $.” Lol. Dobrze. Próbuję podzielić to. Podstawa w jednym koszyku, akcje w innym. Nie. Próbuję notacji naukowej. Zaokrągla to w dół. System nie może PORADZIĆ sobie z miliardem dolarów. Dzwonię do kogoś z działu płac. Mówię im, że mam pakiet wynagrodzeń z 10 cyframi. Myślą, że żartuję. Przesyłam prośbę. Milkną. „Będziemy musieli to eskalować,” mruczy ktoś. „Do kogo?” pytam. „Może do Boga.” Następną rzeczą, którą wiem, jest to, że szef sztabu Zucka jest w wątku. Teraz jestem w wątku z Zuckiem. Z powodu liczby. Potem dowiaduję się, że facet odrzucił ofertę. Po prostu powiedział nie. Bez negocjacji. Bez kontrpropozycji. Po prostu... nie. Od 11 lat maksymalizuję swoje 401k, a ten człowiek powiedział nie miliardowi dolarów, jakby pomijał deser. Zamykam zgłoszenie. Usuwam szkic. Idę na spacer. I wtedy przemyślam wszystko.