Vooruitgang in dit land komt nooit gemakkelijk of snel. Voor elke paar hardverdiende stappen vooruit, kunnen we een paar stappen terugvallen. Maar soms wordt de langzame, gestage inspanning van generaties beloond met gerechtigheid die als een bliksemschicht aankomt. Dat is precies wat er gebeurde in een opmerkelijke sprint van de geschiedenis tien jaar geleden deze week.

Het Hooggerechtshof heeft een cruciaal onderdeel van de Affordable Care Act bevestigd. Een dag later erkende het een grondwettelijk recht op huwelijksgelijkheid. En diezelfde middag leidde een gemeente in Charleston, nog steeds geschokt door een afschuwelijke daad van raciaal geweld maar versterkt door de buitengewone moed van gewone vrienden en buren, het land in een koor van Amazing Grace.

Het was een week die onze vrijheden opnieuw bevestigde. De vrijheid van de angst dat een willekeurige ziekte of ongeluk ons alles kan kosten. De vrijheid om te trouwen met wie we van houden. De vrijheid die intrinsiek is aan een volk dat, zelfs wanneer we de weg kwijtraken, nooit aan het verleden gebonden is – maar juist groot is omdat we kunnen veranderen.

Vooruitgang in dit land is ook nooit gegarandeerd. Maar die week voelde het alsof de inspanningen van zoveel mensen, over generaties heen, de boog van het morele universum een beetje meer naar gerechtigheid buigen. Onlangs ging ik zitten met Garrison Hayes om te praten over die dag en wat het ons allemaal kan leren over hoe verandering plaatsvindt.