Postęp w tym kraju nigdy nie przychodzi łatwo ani szybko. Na każde kilka ciężko wywalczonych kroków naprzód, możemy potknąć się o kilka kroków wstecz. Ale czasami powolny, stały wysiłek pokoleń jest nagradzany sprawiedliwością, która przychodzi jak błyskawica. Dokładnie to wydarzyło się w niezwykłym biegu historii dziesięć lat temu w tym tygodniu.

Sąd Najwyższy potwierdził kluczową część Ustawy o Przystępnej Opiece Zdrowotnej. Dzień później uznał konstytucyjne prawo do równości małżeńskiej. A tego samego popołudnia, kongregacja w Charleston, wciąż wstrząśnięta przerażającym aktem przemocy rasowej, ale wzmocniona niezwykłą odwagą zwykłych przyjaciół i sąsiadów, poprowadziła kraj w chórze Amazing Grace.

To był tydzień, który na nowo potwierdził nasze wolności. Wolność od strachu, że przypadkowa choroba lub wypadek mogą nas kosztować wszystko. Wolność do poślubienia kogoś, kogo kochamy. Wolność, która jest nieodłączna dla narodu, który, nawet gdy gubimy drogę, nigdy nie jest związany z przeszłością – lecz raczej wielki, ponieważ możemy się zmieniać.

Postęp w tym kraju nigdy nie jest gwarantowany. Ale w tym tygodniu wydawało się, że wysiłki tak wielu ludzi, na przestrzeni pokoleń, nieco bardziej zginają łuk moralnego wszechświata w stronę sprawiedliwości. Niedawno usiadłem z Garrisonem Haysem, aby porozmawiać o tym dniu i o tym, czego może nas nauczyć o tym, jak zachodzą zmiany.