Ik heb ooit een vogel gezien die van het dak vloog, halverwege plotseling stopte, alsof hij vergeten was waarom hij vloog. Ik heb ook zoiets meegemaakt, terwijl ik op straat liep, plotseling stopte, niet omdat ik moe was, maar omdat ik niet wist waar ik naartoe moest. Mensen om me heen komen en gaan, iedereen lijkt te weten welke richting hij op moet, alleen ik sta stil, als een koffer zonder label. In het leven moet je altijd iets doen, altijd ergens naartoe gaan. Maar als je vraagt waarom ze gaan, kunnen veel mensen het ook niet uitleggen. Ze zeggen: dit is wat je moet doen, dit is goed, dit is wat hoort. Maar waar komt dat 'moet' vandaan? Wie zegt dat het 'hoort'? We volgen gewoon de massa, als vissen die vooruit worden geduwd, zelfs als het voor ons ondiep is, duwen we ons naar voren. Soms vraag ik me af of mensen ook iets 'niet moeten' zouden moeten hebben. Bijvoorbeeld, niet je hele leven op het pad van anderen te lopen, niet altijd te zeggen 'maakt niet uit', niet je eigen tranen te verbergen en te doen alsof je alles begrijpt. Sommige mensen leven hun hele leven in de verwachtingen van anderen, en uiteindelijk hebben ze nooit nagedacht over wie ze zelf zijn. Het meest eenzame moment in het leven is niet dat er niemand bij je is, maar dat je jezelf ook niet kent. Je kijkt in de spiegel, ziet een bekend gezicht, maar de persoon daarin heb je nooit echt gesproken. Wat hij ooit wilde doen, wat hij ooit bang was om te dromen, wie hij stiekem leuk vond, wat hij echt heeft verloren, je weet het niet. Maar zo leeft een mens. Soms vergeet je het, soms herinner je het, soms wil je ontsnappen, soms wil je niet weggaan. Je ziet de lucht veranderen, de wind blaast, je denkt dat het natuur is, maar eigenlijk is het het landschap in je hart dat verandert. Wanneer je verdrietig bent, zelfs als de zon schijnt, voel je je koud. Wanneer je gelukkig bent, zelfs als het regent, voel je je helder. Wees niet bang om langzaam te gaan, wees niet bang dat anderen snel rennen. Zolang je niet vergeet waar je vandaan komt, kun je altijd verder gaan. Je kunt niet uitstekend, niet groot, niet glanzend zijn, maar je moet zeker echt zijn, je moet je eigen pijn hebben, je eigen dromen, je eigen naam. Dat is genoeg.