Een van de lessen uit de onrust die het Nixon-bestuur veroorzaakte door de goudstandaard te laten vallen, was dat unilaterale actie—in dit geval van het Witte Huis—multilaterale systemen kan hervormen. Toen het team van Nixon zich in Camp David verzamelde om de vorm van de verandering te bepalen, hielden hun maatregelen veel risico in, maar toonden ze uiteindelijk aan dat de wereldorde, hoewel gebaseerd op consensus, door beslissende Amerikaanse actie in beweging kon worden gebracht. Door de convertibiliteit van goud op te schorten en een invoertoeslag op te leggen, schokte Nixon bondgenoten in onderhandelingen die ze lange tijd hadden vermeden. Hoewel de methoden bekritiseerd werden, bereikten ze het gewenste resultaat: een nieuw monetair kader dat meer in lijn was met de evoluerende machtsdynamiek.