“Geloof in Iets” Werkt Niet Meer Deze laatste NFT-heropleving, en de nostalgische kreten van OG's die nieuwkomers aansporen om "gewoon te wachten, je begrijpt niet hoe wild het kan worden"... deed me denken. Niet alleen over de huidige staat van NFT's, maar over de bredere mechanismen van geloof in cryptomarkten. Specifiek bracht het me terug naar een zin die ooit hele cycli definieerde: Geloof in iets. Het was meer dan een slogan. Het was een strijdkreet die de geest van vroege crypto vastlegde: een tijd waarin richtinggevende overtuiging zeldzaam was, tribalism werd beloond, en een keuze maken, welke keuze dan ook, beter was dan aan de zijlijn te blijven staan. Maar hier is het probleem: ik denk niet dat die zin nog werkt. Erger nog, ik denk dat het in de huidige omgeving stilletjes misleidend is. Semantisch gezien is “geloof in iets” open-ended. Het vereist geen precisie, alleen toewijding. Het suggereert dat geloof, op zich, waarde heeft, ongeacht waar het op gericht is. Maar in de praktijk heeft de zin altijd een onuitgesproken implicatie gedragen: het betekent niet geloof in iets, het betekent geloof in dit. Die ambiguïteit was nuttig in eerdere cycli. Vroeger was de optionele keuze in crypto laag. Er waren maar een handvol levensvatbare weddenschappen. Dus wanneer iemand zei geloof in iets, was het een hondensignaal voor wat iedereen al wist: we draaien allemaal naar dezelfde handel. Liquiditeit had nergens anders heen te gaan. Geloof had focus. En die focus creëerde manieën. Maar de markt van vandaag is anders. De optionele keuze is niet langer beperkt, het explodeert. NFT's, ALTs, memecoins, DeFi, DePIN, AI, enz. Elke hoek van het ecosysteem heeft zijn eigen niche, zijn eigen gelovigen en zijn eigen liquiditeitsbron. In zo'n omgeving wordt geloven in iets contraproductief. Het fragmentariseert aandacht en splintert kapitaal. Iedereen gelooft....maar iedereen gelooft in iets anders. Dat is waarom we deze cyclus nog geen enkele, dominante mania hebben gezien. Het is niet omdat mensen niet optimistisch zijn. Het is omdat hun geloof verspreid is. In een markt die wordt gekenmerkt door hyperkeuze, leidt geloof zonder richting tot diffusie, niet concentratie. En zonder concentratie is er geen feedbackloop van hype, FOMO en reflexiviteit....slechts zakken van lokale enthousiasme. Als we een volledige verticale willen zien, een ware liquiditeit supernova, moet de meta verschuiven van geloof in iets naar geloof in DIT. Niet metaforisch. Letterlijk. DIT moet duidelijk identificeerbaar zijn. Een nieuwe sector, een nieuwe primitief, een nieuw verhaal. Want pas dan kunnen aandacht en kapitaal synchroniseren. Pas dan begint reflexiviteit in te grijpen. Pas dan krijgen we de soort gecoördineerde waanzin die elke grote top kenmerkt. Er is niets mooier dan een nieuwe meta op het hoogtepunt van zijn mania. Voor een kort moment ziet iedereen hetzelfde “dit.” En voor eens geloven ze er allemaal samen in. Laten we hopen dat we dat krijgen voordat de cyclus eindigt.